Ik koop geen sofficini, maar ik eet ze ook niet normaal, de mijne zijn alleen glutenvrij, ultralicht

Glutenvrije sofficini, drie woorden die een nieuwe wereld openen: gemakkelijk te bereiden en heerlijk om te eten, hier zijn alle beslissende stappen

Iedereen kent ze, maar niet iedereen weet hoe je ze thuis moet bereiden. Toch is de basis van de sofficini makkelijk en goed. Zeker als we ze glutenvrij bereiden, zodat we niemand uitsluiten van het gezelschap aan tafel.

Want laten we eerlijk zijn, het zijn niet alleen kinderen die ze leuk vinden en dat weten we maar al te goed.

Glutenvrije sofficini, dit is wat we nodig hebben om ze te bereiden: allemaal natuurlijke ingrediënten

Om de sofficini echt glutenvrij te maken hebben we glutenvrij meel en glutenvrije ham nodig, volgens het originele recept. Ik heb voor Galbanino gekozen omdat het heel praktisch is, maar een andere halfrijpe kaas die smelt in de pan is ook lekker.

Ingrediënten:
400 g glutenvrije bloem
400 g water
1 snufje fijn zout
1 Galbanino
230 g glutenvrije gekookte ham
Voor paneren en braden
2 grote eieren
100 g glutenvrij broodkruim
maïszaadolie naar smaak

Zachte voorbereiding voor iedereen

We verdelen het water in twee wateren, op kamertemperatuur. We verwarmen de helft ervan in een pan. In plaats daarvan gieten we de andere in een andere kleinere pan samen met de glutenvrije bloem en een snufje zout. Meng met een lepel of siliconenspatel om alles door elkaar te mengen.
De tijd om te koken breekt aan. Wanneer het eerste water kookt, plaatst u de tweede pan en laat u deze koken basis van de sofficini gedurende minstens 25 minuten, totdat het compact wordt. Enige aanbeveling: doe het deksel erop, zo houden we alle stoom binnen. Uiteindelijk krijgen we dus een zacht en elastisch mengsel, ideaal voor fluffies.

Zet het vuur uit en giet het mengsel op een licht met bloem bestoven werkblad, gebruik altijd glutenvrije bloem. We verdelen het in drie delen en bewerken ze vervolgens met een deegroller of nog beter met een pastamaker. Het eindresultaat moet een vel deeg zijn van maximaal drie centimeter dik.

Als we klaar zijn, geven we vorm aan de grote hoofdrolspelers van het recept. We hebben cirkels van 10 of 12 centimeter nodig, omdat ze voor kinderen zelfs kleiner kunnen zijn. We snijden ze uit met een deegsnijder of een ronde kop van die diameter en leg ze op een bord, gescheiden door vellen bakpapier, zoals we dat doen bij crêpes.
We snijden de Galbanino in dunne plakjes, ook met de mandoline, en snijden de ham in kleine stukjes. Dan beginnen we met de vulling: in elke schijf pasta doen we twee plakjes Galbanino en een paar stukje ham slechts aan één kant. We sluiten het af met de klassieke halve maan en drukken lichtjes op de randen om de lucht eruit te laten.

We kloppen de eieren in een schaal met de handklopper, lichtjes zouten. Vervolgens geven we de trekjes door de eieren en vervolgens door het paneermeel (tweemaal als we er zeker van willen zijn dat de paneermeel tijdens het koken standhoudt).
Verhit een scheutje zaadolie in een grote pan en als het begint te sissen, bak je twee of drie trekjes tegelijk, waarbij je ze regelmatig draait, zodat ze aan alle kanten mooi bruin worden. We halen ze eruit met een schuimspaan en leggen ze op een bakplaat bedekt met absorberend keukenpapier of bakpapier. Heet werkt het beste, maar zelfs lauw heeft een reden.