Pasta all’amatriciana origineel recept

Pasta all’amatriciana werd in het wit geboren uit de behoefte om twee ingrediënten te combineren die nooit mochten ontbreken in de zadeltassen van de boeren uit Lazio omdat het eiwitbronnen waren: pecorino kaas en guanciale spek.
Pas later voegde een zekere Francesco Leonardi tomaat toe en maakte er een gerecht van dat hij aan paus Pius VII presenteerde.

Voor de ingrediënten verwijzen we naar de

Pasta all’amatriciana recept

• 5 minuten
• 10 minuten
• 15 minuten
• 4 personen
• 650 kcal
• Vincenzo Serino

• 400 gram spaghetti. Maar we gebruiken bucatini, die een gat hebben dat speciaal lijkt te zijn gemaakt voor de guanciale saus.
• 1 eetlepel arachideolie
• 1 snufje zout
• 4 tomaten, koper en sappig, typisch voor Rome
• 1 chilipeper
• 2 vingers droge witte wijn (Frascati)
• peper naar smaak
• 100 gram spek
• 200 gram niet te rijpe pecorino uit Latium

• Eerst de tomaten. We gebruiken de sappige koperen exemplaren die typisch zijn voor het Romeinse platteland. We blancheren ze een paar seconden in water, zodat het velletje er makkelijker af gaat. Dan verwijderen we het groene gedeelte aan de boven- en onderkant; na het openen verwijderen we de zaadjes en snijden we ze in stukjes.

• Dan de. We hebben verschillende alternatieven: neem de kant-en-klare in bloemblaadjes die je in de supermarkt kunt vinden, neem een gewone guanciale die we in heel dunne plakjes snijden (dit is nodig omdat ze knapperig moeten worden). Je kunt ook een met chilipeper gearomatiseerde guanciale nemen; als je die gebruikt, hoef je die niet bij de ingrediënten te doen. De guanciale die moet worden gebruikt om het recept trouw aan het origineel te maken, is die van Amatrice. Zijn kenmerk is dat hij gemarineerd is in knoflook. Daarom is, als je een andere gebruikt, een vleugje knoflook, naar mijn mening alleen toegestaan.

• De pan die gebruikt wordt voor de guanciale, is gemaakt van ijzer omdat het helpt bij het pureren. De pan moet groot genoeg zijn om alle pasta in te doen. De boeren uit de 18e eeuw deden een beetje reuzel in de pan, maar de reden was eerder technisch dan smaak. Het diende om een patina te creëren waardoor de pan niet zou oxideren. Wij zouden het echter niet nodig hebben, om het recept trouw te laten zijn aan het origineel, zouden we er een beetje door doen en het teveel verwijderen.
• Doe een beetje olie in de pan. Naar mijn mening zou dat niet moeten, omdat het de smaak van de guanciale verandert. Maar wij, altijd omdat we het originele recept dat we op de website van Amatrice vonden om te zien hoe het uitpakt, trouw willen nabootsen, doen er een beetje in. We gebruiken uiteraard de pindasmaak omdat die geen nasmaak achterlaat zoals de olijfsmaak. De smaak van olijf in amatriciana is verschrikkelijk. Laat vervolgens uitlekken in de koekenpan zoals je op de foto ziet. Zet een vinger droge witte wijn uit de kastelen opzij.

• We zeiden dat we bucatini zouden gebruiken en geen spaghetti. De saus van de guanciale komt in de holte van de pasta en geeft het een ongelooflijke smaak. We koken het water en gooien de pasta erin. We moeten de pasta ongeveer 3 minuten korter koken dan op de zak staat om hem beetgaar te maken.

• Laten we ondertussen de . Na 5 minuten heeft de pasta zijn gluten losgelaten. Met een kleine pollepel, maar ook met een lepel, gieten we steeds een beetje kookwater bij de pecorino en roeren tot onze crème de gewenste consistentie heeft. Als het te droog is voegen we kookwater toe, als het te vloeibaar is voegen we pecorino romano toe. Daarna voegen we peper toe. Ik raad altijd aan om de pecorino romano crème apart te maken en niet alles door elkaar te roeren, omdat het dan makkelijker is om de consistentie te beoordelen.

• Als de Pecorino Romano crème gemaakt is, moet de crème transparant zijn geworden omdat het vet is vrijgekomen. Daarna zetten we het vuur hoog om het knapperig te maken, waarbij we het vaak draaien met een houten lepel om te voorkomen dat het aanbrandt. Als het zo krokant is geworden als we willen, blussen we het af met een druppel wijn om het koken te stoppen.

• Als dit gedaan is, voegen we de gehakte tomaat en de verkruimelde Spaanse peper of Spaanse peper in poedervorm uit de supermarkt toe. Daarna zetten we het vuur laag en koken we de pasta.
• Onthoud: 3 minuten eerder dan de tijd die op de zak staat aangegeven om het beetgaar te maken. Je giet het af en houdt het kookwater apart voor noodgevallen. En giet het, zoals je het hebt laten uitlekken, in de pan met de guanciale om op smaak te brengen en verder te koken.
• Serveer tot slot aan tafel, met de chilipeper, peper en pecorino om je gasten de kans te geven om naar eigen smaak aan te passen.

Mis de e della