Watertaart uit het depressietijdperk is eigenlijk heel lekker
Wanneer u aan overheerlijke maaltijden denkt, is dit waarschijnlijk het laatste waar u aan denkt. Deze recepten waren tenslotte gebaseerd op goedkope voedingsmiddelen en betaalbare ingrediëntenruil, in plaats van op zaken als prime rib en foie gras.
Hoewel de maaltijden uit het depressietijdperk misschien niet de chique en blitse items bevatten waar mensen in rijkere economische tijden van kunnen genieten, wil dat niet zeggen dat ze niet nog steeds lekker waren. Er is zelfs één dessertrecept uit deze periode dat eigenlijk verrassend lekker is: watertaart.
Hoewel dit misschien klinkt als iets dat doet denken aan de ‘goudvissensoep’ van je peuter als tussendoortje, is het eigenlijk een volwaardige taart gebakken in een smakelijke taartbodem, net als favorieten zoals appel en… Het heeft een gelatineuze, kleverige zoete vulling die een beetje naar een suikerkoekje smaakt, waardoor het een dessert is dat zeker de moeite waard is om te kennen en in je bakrepertoire te hebben.
Wat zit er in watertaart en waarom het werkt?
Watertaart gebruikt jouw – of dat nu een zelfgemaakte is of een in de winkel gekochte taart. Voorbij de taartbodem begint het interessant te worden. De vulling van deze taart vereist, zoals je waarschijnlijk uit de naam kunt opmaken, water als een van de belangrijkste ingrediënten. Het water wordt rechtstreeks in de ongebakken taartbodem gegoten. Vervolgens wordt een mengsel van bloem en suiker over het water gestrooid. Om het geheel af te maken, sprenkel je vanille in de watervulling en doe je er een paar klontjes boter in. Vervolgens wordt het geheel gebakken en uiteindelijk gekoeld in de koelkast, zodat het volledig kan uitharden.
Hoewel je misschien denkt dat de taart vloeibaar uit de oven komt, vormt hij eigenlijk een soort gelatineuze vulling. Terwijl de taart bakt, zorgt de hitte van de oven ervoor dat de boter emulgeert en de suiker smelt tot een vloeistof, die zich door de waterige vulling verspreidt. Tegelijkertijd werkt de bloem in het mengsel als verdikkingsmiddel, net zoals wanneer je een custard of roux maakt. Dit is te danken aan het zetmeel dat erin zit, dat in de vulling lekt en helpt bij het uitharden. Het resultaat is een taartvulling die doet denken aan pecannotentaart – minus de noten uiteraard. Hoewel het een beetje onconventioneel is, is het nog steeds heerlijk lekker!
Variaties en serveersuggesties voor watertaart
Als je je dessert hebt gebakken en het is gekoeld, kun je het gewoon puur eten. Je kunt het echter ook net zo aankleden als elke andere taart. Een klodder slagroom of een bolletje ijs kan bijvoorbeeld wat rijkdom aan de taart toevoegen, wat goed past bij de geleiachtige vulling. Of je kunt een deel van de zoetheid compenseren door er een zure frambozensaus over te sprenkelen. Omdat watertaart een zoete maar redelijk neutrale smaak heeft, zijn de mogelijkheden eindeloos als het gaat om wat je ermee kunt combineren.
Nadat je je watertaart onder de knie hebt, kun je ook gaan spelen met een paar variaties. Door een beetje kaneel (of andere kruiden trouwens) over je watertaartvulling te strooien voordat je hem gaat bakken, kun je hem een extra smaaklaag geven die de dimensie toevoegt. Eidooiers die in het water worden gemengd, kunnen een vla-achtige rijkdom toevoegen. Of je kunt spelen met het gebruik van citroen, chocolade of iets anders dat je leuk vindt in plaats van vanille om je gerecht op smaak te brengen. Een andere optie is om het recept te maken met Sprite in plaats van water, wat een extra vleugje karamelisering toevoegt. Dus hoewel watertaart in eerste instantie misschien niet aantrekkelijk klinkt, is het eigenlijk een heerlijke en inventieve manier om basisproducten uit de voorraadkast te gebruiken.
