Met een intens aroma van kaneel, kruidnagel, nootmuskaat en gember worden de speculaasjes traditioneel gebakken aan de vooravond van Sinterklaas, dat gevierd wordt op 5 en 6 december. Voor het slapengaan zetten kinderen hun schoen naast het vuur en als ze zich gedragen, worden ze beloond met speculae in hun schoen. Er zijn verschillende theorieën over de oorsprong van de naam: het zou zijn afgeleid van het Latijnse woord , wat betekent , verwijzend naar de gespiegelde afbeeldingen waarmee de speculaasjes zijn versierd. Een andere populaire theorie zegt dat de oorsprong van speculaas komt van , het Nederlandse woord voor ‘specerij’.
Speculaas, de heerlijke koekjes uit Nederland
Ken je de heerlijke Nederlandse speculaas ? Het zijn heel gewone speculaasjes die meestal vergezeld gaan van een .
Vroeger werd speculaas vooral in de winter gegeten, gemaakt met specerijen, zoals je kunt raden uit de naam.
Speculaas is een mengsel van , en . De meer vullende varianten van speculaas zijn bijvoorbeeld bedekt met .
Zo’n speculaas bevat alleen gist, zodat de speculaas plat blijft. Om de speculaas zijn karakteristieke smaak te geven, kun je het deeg het beste een nacht op een koele plaats bewaren, zodat de smaak van de kruiden in het deeg kan trekken.
De oorsprong van dit koekje
Zoals gezegd kan dit speculoosje gedronken worden bij de koffie of thee. Ze kunnen ook worden gebruikt als basis voor een toetje of verkruimeld over desserts, yoghurt en ijs.
Er zijn verschillende verhalen over de oorsprong van speculaas. Volgens sommige bronnen zijn speculaaskruiden afkomstig uit Amsterdam, waar ze in de 17e eeuw werden uitgevonden. Amsterdam was immers een belangrijke stad voor de specerijenhandel in Europa.
De koekjes waren – oorspronkelijk – erg duur door het gebruik van zoveel specerijen. In die tijd was het mode om speculaas te bedrukken met de afbeelding van een .
Andere bronnen zeggen dat Nederlandse speculaas al veel eerder werd gegeten, alleen heette het snoepgoed toen nog niet zo en werden toen nog niet alle kruiden gebruikt die tegenwoordig in speculaas worden gebruikt.
De Duitsers bereidden de snoepjes om ze aan de goden te offeren: speculaas had in die tijd dus de vorm van een dier of van de goden.
In de 15e eeuw werden speculaaskruiden vooral in de winter gegeten, met Kerstmis. De speculaasjes werden ook een symbool van de liefde, want mannen gaven ze aan de vrouwen op wie ze verliefd waren.
Als het meisje het speculaasje aannam, betekende dit dat de gevoelens wederzijds waren. Als het koekje werd gebroken, symboliseerde dat het breken van het hart van de vrijer.
