Geschiedenis van de Milanese panettone
Op de vraag of er enige twijfel bestaat, is het antwoord dat het teruggaat tot de 15e eeuw. De naam panettone is waarschijnlijk afgeleid van ”. De oorsprong is onduidelijk, maar er zijn drie verschillende legendes overgeleverd tot op de dag van vandaag. De uitvinder was , een Milanese leerling die in de keuken van het hof van Milaan werkte. Tijdens het banket van , verbrandde de kok per ongeluk het gebak waar de hertog om vroeg. Om de situatie in extremis te redden, raadde de keukenhulp Toni de kok aan om de taart toch te serveren, onder het voorwendsel dat het een nieuwe specialiteit voor de gelegenheid was.
Volgens een andere legende is de Milanese kerstcake echter ontstaan uit een liefdesverhaal, dat van de zoon van de condottiere Giacometto degli Atellani, en de mooie jonge . Om zijn geliefde voor zich te winnen, deed de jongeman zich voor als banketbakker, net als haar vader Toni, en creëerde hij een taart. De taart werd ook uitgeprobeerd door de vrouw van Ludovico il Moro, die het huwelijk tussen de edelman en de gewone man zegende en ook het succes van de taart afkondigde, die vanaf dat moment bekend werd als “Pan di Toni”.
De derde legende over de oorsprong van panettone schrijft de uitvinding toe aan , een non uit een Milanees klooster. Om Kerstmis te vieren, maakte ze een rijk brood door wat suiker, boter, gekonfijt fruit en sultana’s (”, in het Milanees) aan het deeg toe te voegen en met een mes een kruis op de bovenkant van de cake te zetten als teken van zegening.
Geschiedenis van Pandoro
Terwijl panettone een kerstgebak is dat zijn oorsprong vindt in Milaan, heeft pandoro zijn oorsprong in 1894. Hij noemde het “ter herinnering aan de oude gouden broden van de Venetiaanse Republiek”. Venetiaanse families versierden hun broden met gouden bladeren tijdens kerstfeesten. Vandaag de dag wordt het aangeboden in talloze varianten, hoewel de meest populaire nog steeds de klassieke versie zonder crèmes is.
