zijn tegenwoordig helemaal in, met creatieve mocktailrecepten die viraal gaan op sociale media en sommige alcoholmerken die zero-proof producten lanceren. Fantasiedrankjes die alcoholische dranken imiteren zijn echter niets nieuws. Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van de , een ouderwetse mocktail vernoemd naar de beroemde actrice, maar het is misschien een verrassing om te horen dat het een mannelijk klinkend familielid heeft – bijgenaamd “de koning van de Cowboys” – dat ook alcoholvrij is.
Het Roy Rogers drankje, dat door de jaren heen ondergewaardeerd is geraakt, is vernoemd naar een man die tegenwoordig ook iets minder herkenbaar is. De echte Roy Rogers was een acteur en muzikant die beroemd was vanwege zijn optredens in Hollywood westerns op het witte doek in de jaren 1930 tot 1950. En hoewel het woord “cowboy” je misschien doet denken aan allerlei ruig en onstuimig gedrag, dronk Rogers zelf geen alcohol – vandaar het drankje, ook wel cherry cola genoemd.
Een Roy Rogers is eigenlijk eenvoudiger dan de cherry cola’s die je in de winkel kunt kopen. Er wordt alleen cola, grenadine en een marasquin kersengarnituur gebruikt. Net als de Shirley Temple wordt dit drankje misschien gezien als een kinderdrankje, maar er is geen wet die zegt dat volwassenen het niet mogen drinken. In wezen is het je favoriete cola met een zoete, fruitige smaak en wie zou er bezwaar tegen hebben om dat op een cocktailparty te serveren, zodat iedereen kan genieten van een lekker mixdrankje?
De Roy Rogers is (naar verluidt) voor jongens
Vanwege de gelijkenis met de Shirley Temple wordt een Roy Rogers vaak gezien als de tegenhanger van het eerstgenoemde drankje. Sommigen zeggen zelfs dat in de jaren 1950 en 1960, de Roy Rogers werd gezien als de “jongens” versie van de Shirley. Het is een beetje gek om je voor te stellen dat frisdrank een geslachtsgebonden drank is, maar we kunnen ons voorstellen dat de meer mannelijke naam en het iets minder kleurrijke uiterlijk de jongens bij de frisdrankfontein wat meer op hun gemak zouden stellen in zo’n conformistische tijd.
Het belangrijkste verschil tussen deze drankjes is dat een Shirley Temple heldere ginger ale of lemon-lime soda gebruikt in plaats van cola, zodat de grenadine in het drankje het felrood kleurt. Omdat een Roy Rogers donkerbruine cola gebruikt, kan het een beetje roodachtig worden, maar het blijft meestal donker. Een Shirley Temple bevat ook traditioneel een kneepje citroen, terwijl een Roy Rogers dat niet doet.
Shirleys worden van oudsher gegarneerd met een schijfje citroen en een Luxardo maraschino kers, maar het is vrij gebruikelijk om ze te garneren met de felrode soort die je ook in ijscoupes vindt. Deze snoeprode kersen zijn ook de traditionele keuze voor een Roy Rogers. Nu al deze verschillen op een rijtje zijn gezet, zou de Roy Rogers je doodsimpel moeten lijken, maar een van de ingrediënten kan nog wel wat uitleg gebruiken.
Kers of niet, hier komt het
Je weet waarschijnlijk wel hoe cola en maraschino-kersen smaken, maar tenzij je veel tijd in een bar of restaurant hebt doorgebracht, weet je misschien niet hoe grenadine in elkaar zit. Deze rode siroop wordt in veel andere cocktails gebruikt, zoals de Tequila Sunrise. Ondanks het feit dat een Roy Rogers soms een kersencola wordt genoemd, – is het op basis van granaatappel. Je merkt dit misschien niet eens als je niet oplet, want grenadine is vooral fruitig en een beetje pittig, een smaak die je zou kunnen verwarren met kers. Het blijkt dat de andere naam van de Roy Rogers meer te maken heeft met de garnering.
Als je thuis een Roy Rogers gaat maken, is grenadine het ingrediënt waar je beslist zuinig mee moet zijn. Zoals veel mocktails die als kindvriendelijk worden beschouwd, kan dit drankje aan de zoete kant worden. Begin met minder grenadine dan je denkt nodig te hebben en je kunt altijd meer toevoegen tot je tevreden bent. Om de smaak volwassener te maken, vervang je een deel van de cola en grenadine door seltzer. En probeer voor het serveren leuke rietjes met snoepstrepen te vinden – dan kunnen jij en je gasten genieten van de volledige esthetiek van een frisdrankfontein.
