Amerikaans bier is vaak het mikpunt van internationale grappen. Velen hebben de neiging om de grote Amerikaanse macrobieren zoals Budweiser of Coors af te doen als waterig en smaakloos. Het tij begon te keren in de jaren ’80 en ’90 toen de ambachtelijke bierbeweging in de V.S. op gang kwam, maar loop vandaag de dag een willekeurige bar binnen en je hebt nog steeds meer kans om Bud Light van de tap te vinden dan een lokaal gebrouwen hazy IPA.
Wij Amerikanen mogen dan wel van onze dunne, goedkope bieren houden, maar zelfs traditionalisten kunnen toegeven dat het soms leuk is om eens wat anders te drinken. Een manier waarop Midwesters dit doen is door wat olijven in hun brouwsels te doen. De combinatie van bier en groene olijven wordt meestal een “beertini” genoemd, een soort cocktail die ook bekend staat als de Minnesota (of North Dakota, of Wisconsin, afhankelijk van waar je bent) Martini; of een Dirty PBR als het gemaakt is met Pabst Blue Ribbon bier. Generaties Amerikanen die in het heartland wonen, vooral degenen met fysiek veeleisende banen, hebben hun werkdagen afgesloten door een handvol (ongeveer) groene olijven in een glas koud, low-brow Amerikaans lagerbier te gooien.
Olijven en pils klinken misschien niet als de meest intuïtieve combinatie, maar ze werken zowel op praktisch als op smakelijk niveau. Het is zo simpel dat het nauwelijks een cocktail is, en toch, wanneer het bier en de pekel elkaar ontmoeten, is de resulterende smaaksensatie groter dan de som van de delen.
Down and dirty met een beertini
Mensen uit het Midwesten zijn niet de enigen die ooit een gewoon biertje hebben opgepept. Al eeuwenlang voegen bierdrinkers over de hele wereld een snufje zout toe aan bier. Dat komt omdat kleine hoeveelheden zout de smaken van andere ingrediënten versterken en versterken, zonder een merkbare zoute smaak te geven. Een eigenschap die bijzonder nuttig kan zijn om slecht bier te verbeteren. Omdat olijven zout zijn, kan het toevoegen van een paar olijven aan bier resulteren in een verrassend helder smakende, extra verfrissende drank die niet zout is, maar over het algemeen smaakvoller en evenwichtiger.
Beertini’s moeten niet gemaakt worden met ambachtelijk bier; ten eerste is het gebruik van algemeen verkrijgbare, in massa geproduceerde bieren – of ze nu van het vat, blik of fles zijn – een beetje de bedoeling. En hoewel lichte, verfrissende, maar aantoonbaar waterige bieren kunnen worden verbeterd door de toevoeging van zoute olijven, zitten ambachtelijke bieren over het algemeen vol met zorgvuldig gecultiveerde smaken die een grote zoutbom gemakkelijk teniet kan doen.
Maar verder ligt de perfecte beertini in het oog van de bierhouder. Je kunt er een of twee olijven in doen voor een milde, licht fruitige zoutheid, of een halve pot inschenken en de olijfsmaak de vrije loop laten. Je kunt olijvenpekel aan het bier toevoegen, of niet. De olijven moeten groen zijn – kies NIET voor zwarte olijven – maar verder kun je je hart ophalen met het experimenteren met verschillende groene olijven. Castelvetrano? Gevuld met blauwe kaas? Ga ervoor.
Weer wegkwijnen in Beertiniville
De beertini is op zijn zachtst gezegd geen formele cocktail. Zijn oorsprong is onbekend en er is geen gestandaardiseerd recept, maar dat is juist een deel van zijn aantrekkingskracht. De enige twee ingrediënten – bier en groene olijven – vind je in vrijwel elke bar, dus een beertini is iets waarop je jezelf vrijwel overal en altijd kunt trakteren. Het is een drankje waarvoor geen techniek nodig is, alleen een paar basisprincipes: het bier moet goedkoop zijn en de olijven moeten groen zijn.
Als je niet in de stemming bent voor zoutigheid (of misschien probeer je gewoon je natriumgehalte te verlagen), is het misschien interessant om te weten dat mensen hun koude bier ook met andere smaken oppeppen. , AKA de onofficiële dagdrank van Zuid-Californië, combineert een knapperige Mexicaanse pils met tomatensap en hete saus voor een pittige kick. Maar als je geen zin hebt om zo’n mix te maken, kun je ook kiezen voor een gemakkelijke, kicky upgrade.
