Het explosieve oorsprongsverhaal van Snapple
Snapple is een van die Amerikaanse producten waarvan de aanwezigheid zo alomtegenwoordig aanvoelt dat je er niet eens aan denkt; Net als Gatorade en de altijd betaalbare ijsthee uit Arizona heeft elke supermarkt in Amerika ze. Het was de eerste algemeen succesvolle frisdrank waarin echt sap werd gebruikt (hoewel er nu concurrenten zijn zoals Izze), en het heeft zijn stempel gedrukt op het Amerikaanse ecosysteem. En dan te bedenken: het begon allemaal met een paar ontploffende frisdrankflessen.
Het gebruik van het woord ‘explosief’ om de geschiedenis ervan te beschrijven is niet metaforisch; Het oorsprongsverhaal van Snapple gaat letterlijk over exploderende frisdrankflessen. Hoewel het drankje zijn naam dankt aan een combinatie van ‘pittig’ en ‘appel’ (een pakkende combinatie die geldt als een van de betere voorbeelden van marketing uit de 20e eeuw), had het heel anders kunnen verlopen. De eerste poging van het bedrijf om een product te ontwikkelen was een koolzuurhoudend appelsap met een brandbaarheid die doorgaans minder dan wenselijk is op het gebied van dranken.
Het blijkt dat gefermenteerd appelsap explosieve eigenschappen heeft
De oorsprong van Snapple begon met drie vrienden: Arnie Greenberg, Leonard Marsh en Hyman Golden. De drie werkten vanuit de achterkant van de augurkenwinkel van Greenbergs ouders en wilden een frisdrank met appelsmaak creëren, een niche die eind jaren zeventig niet op de markt vertegenwoordigd was. Hun doel was om alleen natuurlijk sap te gebruiken voor de smaak, en dat is uiteindelijk gelukt. Hun eerste poging was echter een beetje brandbaar.
Hun eerste poging was een koolzuurhoudend appelsap – eigenlijk wat de appelsmaak van Izze vandaag de dag is. Maar de manier waarop ze de drank maakten en verzegelden, sloot fermentatie niet uit, en dat is een probleem. Wanneer een vloeistof fermenteert, produceert deze kooldioxide, waardoor de druk in de container toeneemt. Vanaf daar is het nog maar een kleine stap naar het letterlijk exploderen van het hele ding, en dat is precies wat er gebeurde met de vroege batches van Snapple.
Veel voedingsmiddelen zijn verrassend brandbaar
Er zijn echter meer voedingsmiddelen explosief dan je zou denken. Elke verzegelde drank kan theoretisch exploderen; Thuisbrouwers komen dit probleem vaak tegen bij kombucha of bier. Pop-tarts zullen, wanneer ze in een broodrooster worden achtergelaten met de timinghendel ingedrukt, uiteindelijk ontbranden en vlammen produceren van wel een meter lang. Meelstof is zeer brandbaar en kan enorme explosies veroorzaken als een gesloten ruimte gevuld is met deeltjes in de lucht; Dat is de reden waarom korenmolens een geschiedenis van ontploffingen kenden vóór de introductie van de 20e-eeuwse veiligheidsnormen. Pindaolie is een bijzonder opmerkelijk geval, omdat het kan worden verwerkt tot glycerol – ook wel een van de cruciale componenten in nitroglycerine genoemd, het ding dat dynamiet doet ontploffen.
Gelukkig bleven de drie vrienden die Snapple creëerden er na hun aanvankelijke explosieve inspanningen mee doorgaan. Ze zijn misschien het meest bekend om hun sappen en thee, maar uiteindelijk hebben ze zelfs het koolzuurprobleem ontdekt, en vandaag de dag produceren ze een breed scala aan producten, die allemaal niet ontploffen.
