Heb jij ooit gehoord van de Japanse theeceremonie? Dit beroemde ritueel van de Rijzende Zon, geliefd bij samurai en boeddhistische monniken, werd geboren als een spirituele meditatiepraktijk. Laten we samen ontdekken hoe de traditie van de Japanse theeceremonie is ontstaan en op welke regels deze is gebaseerd.
Hoe het Japanse theeritueel werd geboren
Voordat we het verhaal van de Japanse theeceremonie Het is goed om te weten dat thee geen Japanse maar Chinese oorsprong heeft. Het werd geïmporteerd van China naar in de 8e eeuw en aanvankelijk werd het niet bijzonder gewaardeerd door de Japanners, die het alleen voor medicinale doeleinden gebruikten en niet als drank.
Het begint allemaal tijdens de Kamakura-periode (1185-1333) toen een monnik werd genoemd Eisaidie terugkeert uit China, keert terug met twee nieuwe en waardevolle dingen: de theeplant en het zenboeddhisme.
Het drankje werd meteen populair onder boeddhistische monniken die het gebruikten om alert te blijven tijdens de feestdagen Zen-meditatie en onder de samurai die het gebruikten om de concentratie tijdens de training.
Al snel namen zelfs de edelen de gewoonte over om thee te consumeren en begonnen deze drank te gebruiken voor weelderige banketten en om te pronken met hun kostbare Chinees porselein.
Tijdens deze banketten genaamd tocha de edelen streden met elkaar om de oorsprong van de thee te ontdekken, op basis van de kleur, het aroma en de geur.
De geboorte van de Japanse theeceremonie is echter terug te voeren op het ritueel dat boeddhistische monniken worden genoemd ik zou zijn. Deze praktijk bestond erin dat iedereen samen thee dronk in een gemeenschappelijke setting. Het doel was om hun zielen te verenigen door middel van het gemeenschappelijke ritueel van thee. Dit ritueel werd meerdere malen gedurende de dag beoefend: vroeg in de ochtend na de meditatie, na de lunch en in de late namiddag.
Er zijn dingen veranderd 15de eeuw toen de zen-monnik noemde Murata Juko verbood het ritueel van tocha ze vonden het te weelderig en dwongen de monniken thee te consumeren in rigoureuze stilte en in eenvoudige kopjes, niet in weelderig Chinees porselein.
De regels van het Japanse ritueel
De waarheid oprichter van het Japanse theeritueel de zogenaamde wabicha ( 茶道 of茶の湯) was de zenmonnik Sen no Rikyū. Hij, geïnspireerd door wabisabistelden strenge regels vast die het ritueel van elke vorm van overdaad en pracht beroofden.
Er zijn vier fundamentele regels van de Japanse theeceremonie:
- harmonie;
- puurheid;
- respect;
- kalm.
Harmonie moet worden opgevat als evenwicht tussen gast en gasten, maar ook tussen mensen en de natuurlijke wereld die hen omringt.
Respect is verplicht tegenover de andere deelnemers aan het ritueel, maar ook tegenover de instrumenten die bij de ceremonie worden gebruikt.
Onder zuiverheid wordt verstaan de zuiverheid van de omgeving waarin het ritueel plaatsvindt: deze moet kalm, stil en puur zijn (alle zorgen, stress en zorgen van het dagelijks leven moeten buiten beschouwing worden gelaten).
