Als je ooit tepache hebt gegeten, is het je misschien opgevallen hoeveel ervan eindigt als compost (in het beste geval). De dikke, stekelige schil smeekt er niet om om opgegeten te worden, maar het kan toch voelen alsof een aanzienlijk deel van het fruit gewoon verloren gaat. Gelukkig is er één woord dat van jou een zero-waste huishoudelijke maven maakt: Tepache.
Als je van ananas houdt, moet je op de hoogte zijn van tepache, een gefermenteerde ananas drank die eeuwen geleden is ontstaan in centraal Mexico. Tegenwoordig bestaat het nog steeds, maar het grootste deel van de geschiedenis van de fruitige drank heeft zich afgespeeld in de thuiskeuken, waar koude, zelfgebrouwen tepache veel verlichting bood op warme dagen. En zoals de meeste gefermenteerde dranken heeft het een stevige smaak, die niet alleen afkomstig is van de ananas maar ook van toegevoegde kruiden zoals kaneel.
Als gevolg van de milde fermentatie bevat tepache meestal een zeer lage hoeveelheid alcohol, hoewel er ook sterkere versies bestaan. Als je nieuwsgierig bent naar hoe alcohol op basis van ananas smaakt, is het zeker de moeite waard om het te proberen – en gelukkig heb je tegenwoordig de optie om het te kopen of zelf te maken.
Een ananas per dag
Het woord “tepache” komt van “tepiātl”, een woord dat “maïsdrank” betekent in de oude inheemse taal Nahuatl, die werd gesproken door de Azteekse en Mayasamenlevingen. Er wordt aangenomen dat tepache oorspronkelijk van maïs werd gemaakt, maar het recept evolueerde later naar ananas. Hoe dan ook, de bruisende, zoete, pittige drank is al een hoofdbestanddeel van Mexico sinds lang voor de Europese kolonisatie.
Historisch gezien werd tepache gemaakt in en gedronken uit kleipotten. Het wordt gemaakt door een mengsel te maken van ananasrasp, water, piloncillo (een soort onbewerkte bruine suiker die veel voorkomt in de Mexicaanse keuken), en vaak kaneel of andere kruiden zoals kruidnagel en anijs, en dit mengsel een paar dagen te laten fermenteren, waarna de vaste deeltjes eruit worden gezeefd. Het resulterende product is meestal slechts 2-3% alcohol per volume, minder dan een licht bier – maar sommige mensen voegen bier toe aan het gistende mengsel om het proces te versnellen en een hogere ABV te bereiken.
Eeuwenlang werd tepache meestal op het oog gemaakt en werden recepten mondeling doorgegeven, hoewel je tegenwoordig online verschillende tutorials kunt vinden voor het maken van je eigen tepache met specifieke afmetingen en informatie over het fermentatieproces. Je kunt zelfs van het recept afwijken en andere vruchten en kruiden toevoegen, zoals limoen of zwarte peper – iets wat Mexicaanse thuisbrouwers al eeuwen doen.
Fris en bruisend
Als je nog nooit tepache hebt gedronken, is de beste vergelijking die we kunnen maken waarschijnlijk die met kombucha, in plaats van gefermenteerde ananas. Beide zijn licht koolzuurhoudend, pittig en een beetje funky met een milde zoetheid, en beide bevatten meestal een zeer kleine hoeveelheid alcohol, hoewel er van zowel kombucha als tepache alcoholvrije versies en versies met een hogere alcoholconsumptie bestaan.
Tepache wordt gekoeld geserveerd (het is tenslotte een verfrissing bij warm weer), soms aangelengd met water om de smaak zachter te maken. In Mexico wordt het meestal verkocht door straatverkopers in plastic zakjes met rietjes om het makkelijk mee te nemen, maar in de VS kun je tegenwoordig in sommige winkels zowel alcoholische als alcoholvrije tepache vinden.
Hoewel tepache een compleet drankje op zichzelf is, leent het zich ook goed voor cocktails, vooral die met mezcal of rum. Probeer het eens in een kombucha-cocktailrecept of geef er een scheut van de drank van je keuze bij en maak het af met wat club soda en bitters. Zelfs als je zuur meestal vermijdt, weet dan dat tepache pittig is, maar dat de zuurgraad wordt afgerond door de fermentatie en de andere ingrediënten. Het is zeker een slokje waard.
