De favoriete cocktail van Frank Sinatra heeft slechts 2 ingrediënten nodig
Het spreekt voor zich dat beroemdheden een enorme impact kunnen hebben op wat trendy is, en dat ook vaak doen, niet alleen in termen van mode, maar ook in andere categorieën, zoals bijvoorbeeld eten en drinken. Eén viraal interview kan ervoor zorgen dat we allemaal een Negroni sbagliato met prosecco bestellen; een foto van een actrice die op een persconferentie van een drankje nipt, kan ervoor zorgen dat je verlangt naar het warme weer en iets heftigs drinkt. In de jaren zestig was het eigenlijk niet zo anders, lang vóór Instagram en Access Hollywood. Als het zou opvallen dat een ster een favoriet drankje had, zou het grote publiek dit voorbeeld volgen uit nieuwsgierigheid, bewondering of wat het ook mag zijn. En in het geval van Frank Sinatra was dat drankje een Rusty Nail.
Sinatra was de feitelijke leider van de Rat Pack, een informele groep acteur-muzikanten die in de jaren zestig een reputatie had van losbandig gedrag, waaronder een passie voor drinken. En één drankje waar Sinatra en zijn tijdgenoten vaak van nippen, is de Rusty Nail, een cocktail gemaakt van slechts twee ingrediënten: Scotch en Drambuie. En hoewel de Rusty Nail niet echt in de mode is sinds de Rat Pack Hollywood bestuurde, weet je nooit wanneer een oude trend weer de kop opsteekt. Als je nieuwsgierig bent naar het drankje dat de bekendste slechteriken van Vegas aandreef, zeker. Misschien merk je dat je de smaak van een crooner hebt op het gebied van drankjes.
Drambuie: Scotch’s zusje
De Rat Pack heeft de populariteit van het drankje in de jaren ’60 en ’70 misschien versterkt, maar het werd oorspronkelijk ontworpen voor een andere kunstenaar met de naam Theodore Anderson in een Hawaiiaanse bar in 1942, althans volgens één legende. Anderen zeggen dat het in 1937 in New York werd uitgevonden, om vervolgens weer te verdwijnen tot ongeveer het begin van de jaren zestig, toen barmannen van de chique 21 Club in Manhattan het opnieuw op het toneel introduceerden. Maar gezien het feit dat Drambuie dateert uit het midden van de 18e eeuw, kunnen we ons voorstellen dat het vrij waarschijnlijk is dat een of andere Schotse distilleerder op een gegeven moment heeft bedacht de afgewerkte likeur te combineren met de basisspirit waarvan hij is gemaakt.
Als je het nog nooit hebt gehad, wordt het vaak omschreven als kruidig en zoet, met tonen van anijs en mogelijk venkel en rozemarijn. De eigenlijke ingrediënten zijn bedrijfseigen – volgens het merk kennen slechts drie mensen het recept – dus je moet echt op je zintuigen vertrouwen om te begrijpen wat je proeft. Nogmaals, als je geen Schots persoon bent, kan het een paar slokjes (of glazen) duren voordat je aan de smaak gewend raakt. Maar als je een Schotse liefhebber bent, moet een drankje dat Schotse whisky combineert met meer gezoete en gekruide Schotse whisky de hemel zijn.
Rusty Nail, houd de tetanus tegen
Het standaardrecept voor een Rusty Nail is ongeveer 2:1 delen Scotch tot Drambuie, geroerd en geserveerd in een ouderwets glas met ijs en gegarneerd met wat citroenschil en soms Angostura-bitter. Maar het is helemaal niet ongebruikelijk dat barmannen de verhouding in beide richtingen aanpassen, waardoor het 4:1 Scotch tot Drambuie wordt om de zoetheid van de likeur te verzachten, of zelfs een 1:1 met gelijke delen van elk voor degenen die van zoete drankjes houden. of wie er misschien niet aan gewend is. Natuurlijk zal het veranderen van deze verhouding de smaak en de sterkte van de drank veranderen, maar weet dat deze kruidig-zoete, rokerige, rijke drank in ieder geval een kick heeft. Zelfs de zoetere, minder dronken versies zullen nog steeds behoorlijk sterk zijn, dus ook al is dat zo, je wilt er misschien zeker van zijn dat je iets in je maag hebt voordat je begint te drinken.
Wat de naam van het drankje betreft, de oorsprong ervan is niet duidelijk, maar het is waarschijnlijk een verwijzing naar de ‘roestige’ amberkleur van het drankje – hoewel één theorie volhoudt dat dit komt omdat de drankjes, om redenen die onze verbeelding volledig te boven gaan, werden geroerd met echte roestige spijkers. Laten we hopen dat het een pure stadslegende is.
