Soorten thee
Als we het over thee hebben, hebben we het meer over de bladeren (en niet alleen) waarvan het wordt gemaakt. Tot de bekendste theesoorten behoren zwarte en groene thee, maar er zijn er eigenlijk heel wat. Elk van hen geeft vervolgens aanleiding tot verschillende dranken, afhankelijk van de bewerking of smaakstoffen waaraan ze worden toegevoegd. In China is er een echte “routine” die gevolgd moet worden bij het bereiden van de geliefde drank. Juist omdat thee voor velen een cultuur is, een traditie die gerespecteerd moet worden. Laten we dus in detail uitzoeken welke soorten thee er bestaan, te beginnen met de bekendste.
Laten we beginnen met het feit dat afhankelijk van wanneer de blaadjes van de plant worden geplukt, ze een verschillend oxidatieproces kunnen hebben, wat zowel het uiterlijk als de smaak beïnvloedt. Maar omdat er geen bepaalde oogsttijd is, is dit een van de populairste theesoorten. Het is de basis van veel koude dranken in supermarkten, die vervolgens op smaak worden gebracht met citrus- of fruitaroma’s. Onmiddellijk daarna is het onmogelijk om het niet te vermelden: de . Het is bijzonder succesvol als marketingidee voor gewichtsverlies. Eigenlijk is het ook erg populair en wordt het gebruikt in zijn geboorteland, waar het afhankelijk van de specifieke plaats anders wordt bereid.
Tussen zwarte en groene thee vinden we er één die er min of meer tussenin zit en dat is . Gedefinieerde smaak en cafeïne aanwezig in kleinere hoeveelheden. Juist daarom is het een geschikte drank voor elk moment van de dag. Maar dit zijn slechts 3 soorten thee en eigenlijk zijn er nog 3 andere te ontdekken.
Minder bekende theesoorten
Een van de theesoorten die door de Aziatische bevolking als kostbaar wordt beschouwd, is de . De kostbaarheid ligt in de oogst en verwerking. De thee ondergaat twee specifieke natuurlijke verwerkingstechnieken: verdorren en drogen. De resulterende drank is heerlijk delicaat en fruitig. Laten we het vervolgens hebben over een andere bijzondere theesoort die alleen afkomstig is uit en , namelijk de . Eenmaal verwerkt, lijken de bladeren op die van groene thee, maar de resulterende drank is lichter en lichtgeel van kleur.
Laten we nu onze aandacht richten op de laatste soort: deze wordt bijna uitsluitend geproduceerd in de In dit geval hebben we het over een familie van twee verschillende soorten in plaats van één thee. De eerste stap leidt tot het ontstaan van de , een halfbewerkte ruwe thee die wordt verkregen door het natuurlijk drogen van de bladeren in de zon, gevolgd door het handmatig rollen van de bladeren. Daarna volgen twee verschillende technieken die kunnen leiden tot de geboorte van fijne theesoorten, maar met eigenschappen die hen van elkaar onderscheiden.
De eerste is de , een gerijpte thee die zijn evolutie met de tijd voortzet. De tweede is de gemakkelijkste om op de markt te brengen. Hij ondergaat een verwerking die een techniek simuleert die al zo’n 50 jaar oud is. De bladeren worden bevochtigd, uitgespreid en vervolgens bedekt met ademende doeken. Dit versnelt het fermentatieproces, dat maanden kan duren, maar zorgt ervoor dat het eindproduct veel sneller op de markt kan worden gebracht dan Sheng.
