Boston komt voor kleine drankflessen, hier is waarom
Je kent ze misschien beter als ‘nips’ of ‘shooters’; schattige namen voor schattige kleine flesjes drank (vooral die tussen de 50 en 100 milliliter). Als je naar een willekeurige slijterij gaat, is de kans groot dat er miniflesjes van , , , en je andere favoriete drankjes prominent bij de kassa staan uitgestald. Ze zijn een van de eerste dingen die je ziet als je binnenkomt en het laatste wat je ziet voordat je je aankoop afrondt.
Maar de plek waar je ze waarschijnlijk het meest ziet is niet in de winkel. Het is op de grond. Stoepen, straten, parken, stranden en waterwegen liggen bezaaid met deze dingen, wat verhalen oplevert zoals dat van Cynthia Chesky, die in de loop van een maand 7.000 minilikeurflesjes verzamelde in Bristol, Connecticut. Het is een stad met ongeveer 60.000 inwoners, dus je kunt je wel voorstellen hoeveel van dit afval er in grotere steden te vinden moet zijn.
In 2020 werden miniatuur drankflessen bestempeld als “een zwerfvuil epidemie,” en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Het echte probleem is dat kleine drankflessen niet recyclebaar of biologisch afbreekbaar zijn, wat betekent dat ze, zelfs als ze op de juiste manier worden weggegooid, de vuilnisbelt nog verder vervuilen. Dit is een belangrijk punt van zorg geworden op alle overheidsniveaus en in 2021 verbood New Mexico de verkoop van miniflesjes helemaal. Nu overweegt een van de meest prominente steden van het land, Boston, om hetzelfde te doen, wat veel stof doet opwaaien.
Het voorgestelde verbod op miniflesjes is gericht op zwerfafval en alcoholmisbruik
Het gemeenteraadslid van Boston, Ricardo Arroyo, heeft een stadsbreed verbod voorgesteld op de verkoop van alcohol in flessen onder de 100 milliliter. Voor een deel is het voorstel gericht op het verminderen van zwerfafval, maar Arroyo ziet het ook als een maatregel om alcoholmisbruik en gerelateerde misdrijven, met name rijden onder invloed, te verminderen. Een van de grootste bezwaren tegen kleine drankflessen is hoe makkelijk ze verborgen kunnen worden. Automobilisten die aan de kant worden gezet, kunnen zulke flessen op hun lichaam of in hun auto verstoppen; of ze uit het raam gooien om niet ontdekt te worden. Bovendien kunnen minderjarige drinkers miniflesjes veel gemakkelijker verbergen voor ouders of leraren dan hele liters. Tot slot heeft Arroyo aangevoerd dat de goedkope aard van deze verpakkingen, die meestal voor slechts 99 cent worden verkocht, alcohol toegankelijker maakt, waardoor de kans op misbruik toeneemt.
Arroyo’s voorstel volgt op soortgelijke verboden die de afgelopen jaren zijn uitgevaardigd door verschillende kleinere steden in New England. Hij haalde de nabijgelegen stad Chelsea aan, die de verkoop van miniflessen in 2018 verbood en vervolgens belangrijke veranderingen zag. Het jaar voordat het verbod werd ingevoerd, beantwoordden ambulances in Chelsea 742 oproepen voor alcoholgerelateerde noodgevallen, maar in 2018 kregen ze er 556 te verwerken. Het aantal ziekenhuisopnames voor alcoholproblemen daalde ook en het aantal mensen dat in beschermende hechtenis werd genomen vanwege dronkenschap daalde met 20%. In Falmouth, op Cape Cod, waren kleine drankflessen goed voor 32% van het opruimen van zwerfvuil, maar nadat de stad ze in 2021 verbood, daalde dit percentage tot zes.
Slijterijen vrezen financiële verliezen
Het zal geen verrassing zijn dat de eigenaars van de slijterijen in Boston (waar er ongeveer 280 van zijn) sterk gekant zijn tegen het voorgestelde verbod op miniatuurflesjes. Zulke maatregelen hebben namelijk ook een keerzijde, en opnieuw is de stad Chelsea daar een perfect voorbeeld van. In 2018, na het verbod op miniflesjes, verloren de slijterijen in Chelsea een gezamenlijke omzet van 6 miljoen dollar. Ondertussen zagen steden naast Chelsea de drankverkoop stijgen, wat aantoont dat mensen gewoon buiten de stadsgrenzen kunnen winkelen. Een winkeleigenaar in Boston vreest het voorgestelde verbod van zijn stad en vertelde dat de kleine flesjes goed zijn voor ongeveer 15% van zijn omzet. Winkeleigenaren hebben ook aangevoerd dat het verbod niet zo veel zou doen tegen alcoholmisbruik als Arroyo beweert, maar in plaats daarvan de vraag naar grotere flessen zou vergroten.
De Massachusetts Package Store Association, die opkomt voor de eigenaren van slijterijen in Boston, heeft een andere oplossing voorgesteld voor het probleem van zwerfafval: statiegeld op flessen. Tien staten hebben op dit moment statiegeldprogramma’s voor aluminium blikjes en andere verpakkingen, waarbij consumenten een extra bedrag betalen als ze drankjes kopen die ze vergoed krijgen als ze de lege terugbrengen. De verpakkingen worden dan teruggebracht naar de fabrikanten, die de flessen schoonmaken en opnieuw vullen. Massachusetts heeft al zo’n programma voor blikjes en statiegeld dat niet wordt opgeëist, wordt doorgegeven aan de stad om te worden geherinvesteerd in milieuprogramma’s. Op het moment van schrijven is het voorgestelde verbod van Boston nog niet definitief.
